Nazomerpracht in Chaumard

Toch nog een een klein weekje pakken...

We blijven - dit jaar - nog één extra weekje hangen in het geliefde Chaumard. Om nog even na te genieten van al het moois dat dit idyllische dorpje te bieden heeft. De tijd lijkt eventjes stil te staan...

Eind september 2013. De zomer is ten einde, de toeristen - voor zover daar sprake van was - zijn weer naar huis. Wij evenwel, pakken nog een kleine week met vriendje Albert en zijn revaliderende (want eerder deze zomer ongelukkig gevallen) vrouw Joke, die op precies dit moment in de buurt van Reims zitten... Ze komen later in de middag aan in Chaumard, alwaar het belletje reeds jubelend staat te bruisen. En over bruisen gesproken... Chaumard is net een echte wereldstad! Eerder deze week is een forse wietplantage opgerold en de hevig tegenspartelende drugshandelaar is geboeid afgevoerd door zes potige gendarmes: "Die zien we nooit - in ieder geval niet snel - meer terug!" Verder een lach en een traan.

Een lach aan de bar, waar 'automutilant' Philipe Comte met veel gevoel voor dramatiek nog maar weer eens voordeed hoe hij zichzelf bijkans aan een oog blind had gemaakt. Het euvel is uiteindelijk met een simpel zalfje verholpen... Een traan in het weiland, waar het gepensioneerde renpaard van Guy Antheunis - ondanks alle goede zorgen - z'n laatste adem uitblies; in de armen van z'n geëmotioneerde meester... De familie sterkte toegewenst en later in de week - als de emoties zijn gekanaliseerd - even rustig bijpraten tijdens een intiem etentje. Piet Hageman, namens Mark, nog bedankt voor de nummerplaatjes. Peter en Jose Verhoeven eveneens bedankt, maar dan voor de roze cowboyhoed en de leesbrilletjes... Intussen laat het zonnetje zich van z'n fraaiste kant zien en dat resulteert in een ware zomerpracht! De wilde bloemen tonen zich nog één keer en ook de vlinders weten nog lekker niet van opgeven. Ja, de herfst kom er écht aan, maar nu nog even niet!